خردورزی

بنام پروردگار.

خداوندگاری که انسان را آفرید تا بلکه شمه ای از وجود خود را به رخ کائنات خود بکشاند. موجودی که برترین بود که این صفت عالی او بسته به  موهبت خدادادی {خرد}دارد که آدمی را از بستر گودالهای روزگار نجات میدهد پس با توجه  به این مورد می کوشم که با محوریت این موضوع   محتوای  وبلاگ  مملو از جملاتی شود  که انسان را در این سیر وسلوک می برد هم چنین تلاشهایی شود برای یافتن خویشتنی که ما اکنون ازآن دور شده ایم و اگر تکاپوهایی  هرچند اندک بکار نرود اینها هم به باد فراموشی سپرده میشوند. بنا براین شایسته نیست که شخصیتهای پاک سرشت و آیین نکویی که ما همواره با آن زیسته ایم به دره فراموشی سقوط نماید . امید است با دانشهایی که برروی وب میگذارم وبا همفکری شما دوستان وتبادل نظر با همدیگر ذره ای ازاین کمبود جبران شود.     

سجاد رستمی